Especies

Paracentrotus lividus

O ourizo é de cor escura, con tendencia ás cores negra, verde e violeta. Ten unhas púas robustas e aguzadas que, ao caeren, deixan ver un corpo dividido en grupos de placas. O corpo do ourizo non é totalmente esférico, senón que está algo achatado polas zonas da boca e do ano. As gónadas femininas son de cor amarela forte ou alaranxadas; as masculinas, amarela clara ou parda.

Labrus bergylta

Esta especie posúe un corpo forte, cunha gran cabeza. Os seus beizos son grosos e carnosos, por onde asoman uns dentes moi fortes. Ten unhas escamas grandes e duras. Maragota e pinto son considerados dous morfotipos dunha mesma especie, aínda que estudos científicos falan da existencia de claras diferenzas nas súas características vitais, apuntando a posibles procesos de diverxencia xenética evolutiva. As maragotas terían tonalidades verdes e acastañadas e os pintos, vermellas con manchas brancas.

Ostrea edulis

A ostra é un molusco bivalvo que ten, na parte exterior da súa dura cuncha, unha superficie escamuda. A súa cor habitual sitúase entre branca, marrón ou púrpura. Como detalle significativo, hai que dicir que ao longo da súa vida posúe sexo masculino e feminino de xeito alterno. Isto denomínase "hermafroditismo non simultáneo".

Sardina pilchardus

Peixe de cor azulada, esvelta, con reflexos verdosos e prateados no ventre.Vive en augas superficiais, onde forma grandes mansíos que se aproximan á costa a finais da primavera e do verán. Poden chegar a medir ata 25 centímetros de lonxitude. A madurez sexual acádaa ao final do primeiro ano de vida (13 cm).

Scomber scombrus

Peixe de corpo alongado e cor verdosa azulada, percorrido por liñas verticais negras e un ventre prateado con tons brancos. Presenta unha especie de aletiñas (pínnulas) próximas ao rabo, tanto no dorso coma no ventre. Ten unha cabeza afiada e pode chegar a medir ata 50 centímetros. Acada a madurez aos dous ou tres anos e reprodúcese entre os meses de maio e xullo.

Octopus vulgaris

Cefalópodo de oito brazos e cabeza grande, debaixo da que agacha unha boca formando un pico "de loro" duro do que se vale para comer nécoras, cangrexos... Ten dúas filas de ventosas nos tentáculos pola súa cara interna, a diferenza do polbo cabezón. Mimetízase co fondo e carece de cuncha.